O książce: 1983 / W czasach szkolnych mieszkałam wśród koronkarek Wołogdy i codziennie mogłam podziwiać ich niesamowitą sztukę. Jakakolwiek jest koronka, to cała bajka. Ty mimowolnie zostałeś gawędziarzem, a ja zostałem gawędziarzem kilka lat później – w sierpniu – wrześniu 1941 roku, na froncie leningradzkim. Następnie pracowałem jako sanitariusz wojskowy w szpitalu polowym. Staliśmy w lesie. Za płócienną ścianą sali szpitalnej wyraźnie słychać było wybuchy bomb lotniczych i huk dział artyleryjskich. Fragmenty pocisków przeciwlotniczych stukały w pnie drzew. Ranni byli zaniepokojeni, zastanawiali się, jak daleko zajdzie bitwa. I tak, aby odwrócić ich uwagę od tych myśli, uspokoić, zacząłem pisać dla nich bajki, pamiętając o północnym, surowym pięknie koronek Wołogdy. Siedem takich bajek znalazło się w kolekcji „Koronkowe opowieści autorskie”. przez V. Kupriyanova